رحم کن

بار خدایا بر ما که خسته ایم امید ده

بر ما که رنجور و هجران کشیده ایم صبر ده

بر ما که توان از کف نهاده ایم راه ده

خداوندا از خلایق به عجب ام . در شگقتم که چه آسان پشت کردن آموختیم ،چه آسان بر شانه های دیگری قد علم می کنیم و چه سرمست غرق در وانفسای وجودیم ؟

حیرانم از رفاقت

حیرانم از شهامت

حیرانم از صداقت

نمی دانم در کدامین مکتب درس شکستن آموختیم که این سان هر آنچه از جنس صفا و مهر است را در قربانی گاه دل هامان خرد میکنیم

شنیده بودیم سینه مان گر پر عشق باشد ثمره ی نهال وجودمان ایثار و محبت است و زیبایی

افسوس و صد افسوس که می بینیم امروز چیزی جز ریا و کینه و نفرت برای عرضه نداریم

و تهی از انسانیت همچنان نام انسان را یدک می کشیم

بر ما رحم کن ...