چریک پیر ؛ مردی از دیار عشق

چه تنها مانده ای، ای مرد

چه جاودان و بی پروا ؛ چه عاشق

سودای کدامین افسونگری در سر پروراندی، که اینگونه به پرواز نشستی ؟

چه تنها رفتی ای مرد

از ورای ابر ها به چه مینگری ؟

با تو ام - هان ؟؟

شوریدگیمان به فریاد بر آمد

ازخاک، برون رفته به پرواز در آمد

مرگ قصه فرا رسید .... آسوده بخوابید

برای ابد - آسوده

چه در سکوتمان نشاندی

نه از سر ترس که از سر درد

سایه مان پرید

آفتابمان به خواب رفت

و اکنون

در ظلماتمان به صف نشسته ایم

بی هیچ سایه ای

و تقدیرمان را ورق می زنیم

بی هیچ اراده ای